بادبان: نشریه WIRED در ویژه‌نامه سال جدید خود به موضوع استفاده از هوش مصنوعی برای تولید محتوا و روند آتی آن پرداخته است. این نشریه می‌گوید به زودی شاهد فروکش کردن تب تولید محتوای مبتنی بر هوش مصنوعی خواهیم بود و مردم بیشتر خواهان خواندن مطالبی خواهند شد که یک انسان آن را خلق کرده باشد. نویسنده این نشریه Susie Alegre می‌گوید در سال ۲۰۲۵ انسان نویسنده ارزش خود را به رخ خواهد کشید. در طول چند سال گذشته رقابت برای تولید هرچه بیشتر محتوا افسار خود را به دست الزامات بازار و فناوری از قبیل بهینه‌سازی برای موتورهای جست‌وجو یا همان سئو داده است که نه منفعتی برای خالقان محتوا داشته و نه خیری برای مصرف‌کنندگان آن. اقتصاد جلب توجه و ازدیاد آمار بازدید، علایق و احتیاجات بشر را به حاشیه رانده است.
آن وعده آغازین اینترنت یعنی نعمت آزادی بیان، دیگر چشم‌انداز امیدبخشی که انتظار داشتیم را نمایش نمی‌‌دهد. جای ادبیات و روزنامه‌نگاری را «محتوا»ی بی‌ارزشی گرفته که هدف نخستش نه آگاهی‌بخشی یا سرگرم‌سازی بلکه صرفا پر کردن صفحات وب است. همزمان شاهد سقوط درآمد نویسندگان هستیم. انجمن حقوق و امتیازات معنوی مؤلفان با درنظر گرفتن تورم برآورد کرده که درآمد نویسندگان از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۲ سقوطی ۶۰.۲ درصدی را پشت سر گذاشته است. اکنون نیز دسترسی وسیع به هوش مصنوعی به نظر خیلی‌ها، آخرین میخ را بر تابوت نویسندگان کوبیده است.
اما سال ۲۰۲۵ نه فقط برای جایگزینی نویسندگان توسط هوش مصنوعی بلکه از لحاظ احیای ارزش عاطفی، معنوی، سیاسی، فرهنگی و در نهایت مالی محتوای تولیدشده توسط انسان، یک نقطه عطف خواهد بود. اکنون انتظار می‌رود ورود فناوری جست‌وجوی مبتنی بر هوش مصنوعی با هدایت ترافیک به تارنماهای اصیل، ضرورت تولید محتوای بی‌ارزش را محو کرده و مردم را به مطالبه محتوای باکیفیت‌تر تشویق کند.
هوش مصنوعی مولد موجب طرح حجم عظیمی از دعاوی و اقدامات صنعتی و تنظیم مقرراتی شده است. قانونگذاران در بریتانیا و اتحادیه اروپا به خاطر هشدارهای بموقع سازمان جامعه مدنی NOYB موفق شدند سد راه اجرای برنامه‌ها شرکت Meta شوند. این شرکت قصد داشت با استفاده از پست‌ها، عکس‌ها و تعاملات کاربران، هوش مصنوعی خود را تعلیم دهد. ناشران قدیمی مانند نیویورک‌تایمز برخاستند تا از منافع خودشان و کارکنانشان حفاظت کنند. اما برخی دیگر مانند فایننشال تایمز و آتلانتیک وارد چانه‌زنی و توافق با شرکت‌های هوش مصنوعی شدند. شاید آنها اعتقاد داشتند که مقاومت برابر موج جدید فناوری ناممکن است. در سال ۲۰۲۵ اشتباه آنها اثبات خواهد شد.
طی سال جدید همزمان با طرح دعاوی مربوط به حقوق مؤلفان در محاکم شاهد صدور احکامی ناظر بر مسئولیت ناشی از اشتباهات اجتناب‌ناپذیر در نتیجه استفاده از هوش مصنوعی برای تولید محتوا خواهیم بود. با غوغای پخش اخبار و شایعات اتهام‌زننده و نادرست در اینترنت که بات‌ها و موتورهای جست‌وجوی مبتنی بر هوش مصنوعی به آن دامن می‌زنند، باید منتظر حجم انبوهی شکایات تهمت و افترا علیه شرکت‌ها و ناشرانی باشیم که از محتوای تولیدشده توسط هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۲۴ انتشارات دانشگاهی Wiley در مواجهه با سیل مقالات علمی تقلبی ناچار شد ۱۹ ژورنال علمی را تعطیل کند. ارتکاب اشتباه جزئی از ذات انسان است اما تقلب در مقیاس انبوه، معضل فناوری است. هوش مصنوعی دارای اخلاق حرفه‌ای و روح نیست و چیزی هم برای از دست دادن ندارد هرچند کاربران آن چرا.
سال ۲۰۲۳ شرکت‌های هوش مصنوعی شروع به استخدام شاعران در سرتاسر جهان کردند تا محصولات خود را به چیزی شبیه به خلاقیت بشری مجهز کنند. در سال ۲۰۲۴ تبلیغ‌نویسان نیز شغل خود را در خطر دیدند. رقیب آنها هوش مصنوعی قادر به تولید محتوای بازاریابی بود که البته از پس آزمون کیفیت انسانی و حتی الگوریتمیک هم برنمی‌آمد. حالا، هم برای شرکت‌هایی که قصد داشتند نویسندگان را از چرخه تولید محتوا حذف کنند و هم ماشین‌هایی که آنها نیز گول هوش مصنوعی را نمی‌خورند، ارزش انسان خالق محتوا دوباره در حال برجسته شدن است. از طرفی ویرایش نوشته‌های تولیدشده توسط ربات‌ها نیز کار خسته‌کننده‌ای است. آیا نویسندگان در نهایت از این کار سر باز می‌زنند؟ آیا خوانندگان و مخاطبان نیز به نویسندگان خواهند پیوست؟ در ژوئن ۲۰۲۴ اکران فیلمی به نام «آخرین فیلم‌نامه‌نویس» در لندن که سناریوی آن توسط چت جی‌پی‌تی ۴.۰ نوشته شده بود تحت فشار و مخالفت بیش از ۲۰۰ نفر متوقف شد.
ناشرانی که به حمایت مردم متکی هستند به دنبال استخدام بهترین نویسنده‌ها خواهند رفت و در نهایت موفق خواهند شد پرسودترین مخاطبان را جذب کنند. با وجود خبرگزاری‌های متعددی که بهایی ناچیز بابت آثار نویسندگان مستقل می‌پردازند یا حتی از پرداخت همان مبلغ ناچیز نیز طفره می‌روند، این نویسندگان ناچار می‌شوند روح و هنرشان را به قیمت ارزان بفروشند تا صرف تعلیم هوش مصنوعی بشود که قرار است جایگزین خودشان شود. ناشرانی که به نویسندگان خود پشت کنند شاهد مهاجرت این استعدادها به جای دیگری خواهند بود و به این ترتیب مخاطبان خود را از دست خواهند داد.
در دنیایی که سیل پریشان‌گویی‌های رباتی آن را فراگرفته، نویسندگان می‌توانند مانند فضای سبز کوچکی در یک شهر دودآلود، فرصت مغتنمی برای نفس کشیدن ایجاد کنند. در سال ۲۰۲۵ خواهیم دید که این استعدادها نه تنها توسط هوش مصنوعی از بازار بیرون نمی‌شوند بلکه شاهد خواهند بود ارزش ذاتی و کیفی آثارشان در دیدگان جامعه برجسته‌تر می‌شود و سرانجام می‌توانند دستمزدی که مستحق آن هستند را مطالبه کنند.
🔥 ممکن است این مطلب نیز برای شما جالب باشد: 👈تیلور سوئیفت، خواننده یا فیلسوف
