همه اصناف کار می‌کنند اما توقعی ایجاد شده که هنرمندان کار نکنند و هنرمندان هم در یک رودربایستی قرار گرفته‌اند. این روزها، از خیلی‌ها این جمله را می‌شنویم؛ بسیاری از هنرمندان معتقدند که فعالیت‌های تئاتر و موسیقی اگر به همین روال پیش برود روزگاری نه‌چندان دور کفگیرش به ته دیگ می‌خورد. تئاتر و موسیقی با یک شکست اقتصادی مواجه می‌شوند که به‌طور حتم جبرانش بسیار سخت خواهد شد. تنها کسانی که از این موضوع لطمه می‌خورند هنرمندان موسیقی‌اند نه سلبریتی‌ها؛ چراکه سلبریتی‌ها وضعیت بهتری دارند و دیگر عوامل و هنرمندان هستند که به لحاظ اقتصادی در مضیقه قرار می‌گیرند. همانقدر که اقتصاد تئاتر در خطر است اقتصاد موسیقی هم چنین است. بسیاری معتقدند با توجه به اینکه هنر، شغل خیلی از افراد است این شغل هم مانند دیگر شغل‌ها باید رویه طبیعی خود را داشته باشد و معیشت هنرمندان را تأمین کند.
روزگار سخت هنرمندان
محمدحسین توتونچیان، تهیه‌کننده و کنسرت‌گذار درباره وضعیت امروز کنسرت‌ها و فعالیت‌های موسیقی به همشهری می‌گوید: «حقیقت این است که تنها درباره خودم یا خواننده‌ها صحبت نمی‌کنم. در پس این خاموشی فعالیت‌ها یک طیف گسترده از عوامل و دست‌اندرکاران موسیقی، تئاتر و سینما وجود دارد. به‌طور مثال، وقتی اکران سینما ۸۰درصد افت کرده است هیچ فیلمساز و تهیه‌کننده‌ای، رغبتی برای انجام فعالیت هنری ندارد. در این میان، یک‌سری افراد هستند که از بنیه و توان مناسب برخوردار هستند و می‌توانند در این روزگار سخت امور خود را بگذرانند، اما برخی عوامل فنی و همکاران هنری و خانواده‌هایشان هم هستند که به‌شدت درگیر معیشت‌اند و حتی از کسب حداقل درآمد خود عاجزند.»
وی در ادامه می‌گوید: «درجلسات متعددی که داشتم، متوجه این موضوع شدم که اعتراض به یک نظر و یک رأی اشکال ندارد اما از بین بردن نظم و امنیت جامعه و کشور، مشکل‌ساز شده است. این موضوع دوطرفه است. اگر در این میان قرار باشد یک قشر و صنف آسیب ببیند به دور از انصاف است. صنف هنر شامل همه هنرهاست، درست است که سلبریتی‌ها محبوبیت خود را از مردم دارند و با کمک مردم معروف شدند و فعالیت می‌کنند. این نکته هم درست است که هنرمندان شناخته‌شده، با نظر مردم سلبریتی شدند اما اینکه خواسته مردم است که هنرمندان کاری انجام ندهند و فعالیت‌شان را تعطیل کنند، درست نیست. اتفاقا مردم واقعی به دنبال آرام شدن شرایط هستند. انصاف نیست. چرا به این فکر نمی‌کنیم که دیگر عوامل و هنرمندان چگونه باید زندگی کنند. به‌طور مثال، اگر کارخانه‌دار، شرکت‌دار و بازاری به کسب‌وکار خود ادامه می‌دهند، چرا صنف هنرمندان نباید کار کنند. این یکجانبه نگریستن به موضوع بوده و دور از انصاف است.»
خانواده بزرگی که اقتصاد به آنها فشار می‌آورد
توتونچیان همچنین توضیح می‌دهد: «خواننده‌ها و بازیگران ما، شاید این چند ماه و در دو سال شیوع کرونا که صنعت موسیقی و دیگر هنرها فعالیت نداشت، توانستند زندگی را پیش ببرند اما روی صحبتم با خانواده سه هزار نفری موسیقی است؛ افرادی که هنوز از مشکلات کرونا بیرون نیامده با یک تابستان کوتاه‌مدت که همزمان با دو ماه ایام عزاداری بود کاری نکردند و بعد درگیر جریانات شدند و حالا چگونه‌صنف ضعیف در این وضعیت اقتصادی به زندگی خود ادامه دهد؟ همه اصناف فعالیت می‌کنند چرا باید بخواهیم این صنف کاری نکند؟»
تلاش برای یک راهکار منطقی
وی همچنین می‌گوید: «احساسم این است که باید راهکاری اندیشیده شود، هم حمایت‌های مردمی وجود داشته باشد هم مانند دیگر اصناف که کار می‌کنند این صنف هم فعالیت خود را داشته باشد. گفتنش سخت است اما نوازندگان بزرگی را می‌شناسم که به ناچار مجبور هستند در تاکسی‌های اینترنتی کار کنند، هنرمندان سرشناسی که سازها را فروختند تا امرار معاش کنند و این خیلی سخت است. نوازنده‌ای که کار می‌کرد به اندازه درآمدش امرار معاش می‌کرد و حالا درآمدش به صفر رسیده، باید چه کاری انجام دهد؟» وی تأکید می‌کند: «ما نباید جمعیت خاص و محدود را به تمام اقشار جامعه تعمیم بدهیم. باید با صبوری و نگاه انسانی موضوعات را بررسی کرد تا بتوانیم از عهده یک راهکار و ایده درست برآییم. یعنی هم همراهی هنرمندان را داشته باشیم و هم بتوانیم به خانواده‌هایی که دچار مشکلات اقتصادی زیاد شده‌اند کمک کنیم. یادمان نرود روزگار همدردی و همراهی است.»
منبع : همشهری / فهیمه پناه‌آذر
