فهرستگان هنرمندانی که پس از فوت‌شان به رکوردهای میلیاردی و چند صد هزار دلاری دست می‌یابند بلند بالاتر از آن است که در یک یادداشت بشود نام همه آنها را قید کرد اما چرا در بود هنرمندان این قدرشناسی نسبت به هنرشان انجام نمی‌شود؟
رسانه‌ها اخیرا خبر دادند از زنده‌یاد صادق تبریزی طی بهمن سال گذشته تا تیرماه امسال، هفت اثر در حراجی‌های مختلف از بونامز لندن تا حراج تهران ارائه شده که هر هفت اثر به فروش رسیده و این هنرمند در سرزمین مادری‌اش به رکورد ۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومانی دست یافته است. سایت معتبر و بین‌المللی Artsy.net نیز این مهم را ثبت و ضبط کرده است.
واقعا کمتر پیش آمده است از یک هنرمند خاورمیانه در عرض کمتر از هفت ماه، هفت اثر در حراج‌های مختلف ارائه شود و ۱۰۰درصد آثارش به فروش رسد؛ اتفاقی که در ماه‌های اخیر صادق تبریزی هنرمند پیشگام خاورمیانه رقم زده است. اما افسوس که استاد صادق تبریزی سال ۱۳۹۶ در گذشته و ۶ سال است با فقدان او روبرو هستیم.
بله همه آگاه‌اند معمولا با درگذشت یک هنرمند و به اصطلاح رایج بازار با قطع شدن عرضه آثار او تقاضای مستمر بازار سبب می‌شود قیمت کارش بالا و بالاتر رود اما دهه هاست اقتصاد هنر با اشراف به نایاب و کمیاب بودن مستر پیس‌ها، به سرمایه‌گذاری هدفمند و هوشمند روی نسل میانی و جوان تمرکز کرده است و این میان عجیب است هنوز آثار استادانی پیشگام و مسلم در حیات‌شان صاحب قیمت شایسته نمی‌شوند.
این روزها هنرمندان زنده در دنیا که قیمت آثارشان سر به فلک می‌کشد از گرهارد ریشتر تا دیمین هرست و جف کونز و … تعدادشان بسیار است و اتفاقا از این منظر، آرتیست‌های چینی گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند، کافی ست پرایس لیست گالری‌های اروپا و آمریکا را چک کنید هنرمندان بین‌المللی ۳۰ و ۴۰ ساله بسیاری هستند که قیمت‌های نجومی دارند. وقت آن رسیده در خاورمیانه و بیش از همه ایران این نسخه به روز شده سرعت بیشتری یابد.
البته نمونه‌های موفق هم در این خصوص داریم مانند استاد پرویز تناولی که سال ۲۰۰۸ مجسمه پرسپولیس ایشان دو میلیون و ۸۰۰ هزار دلار توسط موزه هنرهای اسلامی قطر ( MIA ) خریداری شد و اکنون بالاترین رکورد خاورمیانه است یا رکوردهای میلیون دلاری سید محمد احصایی، حسین زنده‌رودی، فرهاد مشیری و نیم میلیون دلاری آیدین آغداشلو و افشین پیرهاشمی و رضا درخشانی و … اما با وجود این دستاوردها، همچنان اساتید بزرگ و بنامی وجود دارد که خوشبختانه در قید حیات هستند و شایستگی‌های هنری بالایی دارند اما به شکل غریبی در بازار دیده نمی‌شوند و آثارشان قیمت در خور ندارند و چه بسا قیمت آثارشان از شاگرادان‌شان ارزانتر است. در این خصوص گالری‌ها، دیلرها، مجموعه‌داران و حراج‌ها مسئولیت فرهنگی اجتماعی بزرگی دارند.
منبع : ایران آرت
