⏰ زمان تماشا: ۱۳ دقیقه
یک- ۱۴ آبان ۱۳۸۴ همان روزی بود که نعمت‌الله آزموده معروف به آغاسی، دار فانی را وداع گفت. هم او که زمانی ستاره موسیقی ایران بود و در سال‌های پس از انقلاب جز یکی دو آلبوم و کنسرت در غربت، فعالیت دیگری نداشت. هم او که برگشت ایران و چشم‌انتظار دریافت مجوز نشست تا شاید روزی دوباره ستاره قلب مردم بشود. هم او که نصیبش از این انتظار، فقط بیماری بود و بیزاری. آخرش هم هیچ که هیچ.
دو- اواخر عمر اما ستاره کوچکی در آسمان زندگی‌اش سوسو زد. سال ۱۳۸۲ دولت اصلاحات بر سر کار بود و سید محمد خاتمی در قامت رئیس‌جمهور، تابوهای فرهنگی و هنری بسیاری را شکسته بود. از جمله آنکه به بهانه میلاد امام زمان (ع) به آغاسی اجازه دادند تا اولین و آخرین کنسرتش در سال‌های پس از انقلاب را برگزار کند! کجا؟ در قلب لاله‌زار و تئاتر پارس. درست همانجایی که آغاسی کارش را از آنجا شروع کرده بود.
سه- ۶۲ ساله بود و بیماری امانش را بریده بود اما به عشق مردم روی صحنه رفت و با تمام وجود برایشان خواند. در چهره او و تک تک اعضای ارکستر و تماشاچیان هیجانی سرشار از اشک و لبخند دیده می‌شد. ستاره دیگر صحنه در آن شب، زنده‌یاد محمد نوری رهبر ارکستر بود که با ویولن روی صحنه می‌درخشید و با آغاسی می‌خندید و با آغاسی می‌گریست. خیابان‌های لاله‌زار آن شب از هجوم عاشقانه مردم، بسته شده بود. همین شد که کار یکسره شد و از فردا دیگر به آغاسی مجوز ندادند که ندادند. این بی‌مهری‌ها کار خودش را کرد و این ستاره بزرگ موسیقی ایران، دو سال بعد در انزوا و خانه‌نشینی، سکته کرد و از دنیا رفت. روحش شاد و نامش ماندگار.
