بیست و نهمین اثر تاریخی ایران که به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافت، نخستین سکونت‌گاه‌های بشر در دوران پارینه سنگی در زاگرس مرکزی، و یکی از مسیرهای راهبردی مهاجرت انسان از آفریقا به آسیا و اروپا است که قدمت آن به بیش از ۶۰ هزار سال می‌رسد.
به گزارش ایسنا، محوطه‌ها یا غارهای پیش از تاریخ خرم آباد که با رأی چهل و هفتمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو، به عنوان بیست و نهمین میراث جهانی ایران ثبت شد، به تایید پژوهشگاه میراث فرهنگی، نخستین سکونت‌گاه‌های بشر در دوران پارینه سنگی با موقعیتی ممتاز در زاگرس مرکزی، یکی از مسیرهای راهبردی مهاجرت انسان از آفریقا به آسیا و اروپا محسوب می‌شود. این مجموعه از محوطه‌های شاخص پارینه سنگی شاملِ غارهای یافته، کلدر، قمری، کونجی، گیلوران، پناهگا صخره‌ای گر ارجنه است؛ آثاری که با شواهد روشن از زندگی انسان در حدود ۶۰ هزار سال پیش از میلاد، به عنوان گنجینه‌ای شگفت‌انگیز از دوران پیش از تاریخ در مقیاس جهانی شناخته می‌شوند.
سیدرضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز در پیام تبریک ثبت این اثر در فهرست میراث جهانی یونسکو، در تشریح اهمیت این ثبت جهانی اظهار کرد که دره خرم‌آباد نه‌تنها واجد ارزش‌های تاریخی است، بلکه بر پایه داده‌های علمی حاصل از آزمایش‌های کربن ۱۴ و دیگر شیوه‌های تحلیل پیشرفته در معتبرترین آزمایشگاه‌های بین‌المللی، به‌عنوان نخستین زیست‌گاه اثبات‌شده بشر در جهان معرفی شده است. این منطقه دارای قدمتی بالغ بر ۶۵ هزار سال است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اضافه کرد: محوطه‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد» از معدود نقاطی است که چرخه کامل تحول انسان از دوران پارینه‌سنگی تا عصر آهن را مستند می‌کند و معنای تمدنی نهفته در لایه‌های خاک و سنگ این منطقه، گواهی زنده بر نقش تعیین‌کننده ایران در شکل‌گیری هویت و تاریخ جهانی انسان است. صالحی امیری افزود: مدیر نشست کمیته میراث جهانی در یونسکو، طی روند بررسی این پرونده، سه‌بار تأکید کرد که تاکنون هیچ مکان تاریخی با این میزان قدمت اثبات‌شده زیستی در هیچ‌یک از کشورهای جهان شناسایی و تأیید نشده است. بنابراین، این ثبت نه‌فقط برای ایران، بلکه برای بشریت و حافظه جهانی، یک رویداد شگرف و بی‌سابقه محسوب می‌شود.
