خبرگزاری رسمی عمان به نقل از ریحانه موسوی پژوهشگر میراث فرهنگی ایران، گزارشی را تحت عنوان «نقالی هنری که نقش فرهنگی برجسته‌ای در ایران دارد» منتشر کرد. در بخشی از متن این گزارش نوشته شده:
«از دیرباز ارائه داستان‌های کوتاه درمناسبت‌های مختلف بخشی از سنت‌های ایرانیان و یکی از کهن‌ترین شکل نمایش است که نقش مهمی در جامعه ایران دارد. هنر قصه‌گویی در ایران به نام «نقالی» نامیده می‌شود و کسی که به این کار می‌پردازد را نقال نامیده که داستان‌های منظوم و منثور را همراه با حرکات و گاه با موسیقی و نقاشی روی پارچه به مردم منتقل می‌نماید.
خانم موسوی در بیانی به این خبرگزاری گفت: این هنر به نام ایران در سال ۲۰۱۱ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو قرار گرفته است. موسوی اشاره کرد که نقال برای جلب توجه مخاطب نیازمند به استعداد بالا، حافظه قوی و توانایی بداهه پردازی قوی است. نقال به عنوان یک هنرمند حامل ادبیات و فرهنگ است و باید به زبان‌های محلی، گویش‌ها، تعبیرات و اصطلاحات فرهنگی و بومی و موسیقی سنتی آشنایی داشته باشد. نقال وسایل و ابزار مختلفی همچون صندلی، عصا و معمولا لباس‌های ساده و گاهی اوقا کلاه خود و زره برای بازسازی صحنه جنگ دارد که در اجرا از آنها استفاده می‌کند.
موسوی گفت: این هنر در قهوه‌خانه‌ها، چادرهای بادیه نشین‌ها و اماکن تاریخ رو به گسترش است و مضمون آن نیز حماسی و پهلوانی است از این رو صدا، اجرا و استفاده از روش‌های جذاب برای انتقال این داستان‌ها موثر است. موسوی با اشاره به اینکه نقال ایده‌ها، حکمت‌ها، درس‌ها و داستان‌های سرشار از شجاعت، مردانگی، بزرگواری، شرافت و اخلاق را معرفی کرده و مخاطب او را با دقت دنبال کرده و می‌شنود و با او ارتباط برقرار کرده و در پایان او را مورد تشویق گرم قرار می‌دهد.» گفتنی است این گزارش طی ژانویه گذشته در این رسانه عمانی منتشر شده بود.
