بادبان: روزنامه «هفت صبح» امروز سهشنبه ۲۳ امرداد ۱۴۰۳ در گزارشی با تیتر «آه ای سیمای بیچاره» به چرایی گسترش شایعات و جنجالها پیرامون حضور علیرضا حیدری در یک برنامه تلویزیونی پرداخت و نوشت: «در ماجرای جنجال علیرضا حیدری بار دیگر مشخص شد تلویزیون در نقطهای خطرناک ایستاده است و چوب بدبینی که خود عاملش بوده را میخورد». مطالعه این گزارش که در ادامه آمده خالی از لطف نیست.
صبح دیروز مهمترین سوژه رسانههای رسمی و فضای مجازی ماجرای علیرضا حیدری بود. حتما اطلاع دارید که دارنده ۶ مدال کشتی جهان و المپیک، دوشنبه شب مهمان برنامه دهکده المپیک شبکه ورزش بود و نظرش درباره رقابتهای المپیک پاریس را بیان کرد. او در پاسخ به سوال مجریان (رسول مجیدی و مهدی توتونچی) که خاصترین قاب این رویداد چه بود، به مسابقه ناهید کیانی مقابل کیمیا علیزاده اشاره کرد و تاسف خورد که علیزاده یکه و تنها مانده. بعد هم آرزو کرد که چنین اتفاقی یعنی مهاجرت برای هیچکس رخ ندهد. صحبتهای حیدری به همراه لحظه خداحافظی از او روی آنتن زنده با این تیتر همراه شد: اخراج علیرضا حیدری به خاطر صحبت درباره کیمیا. ماجرا اما روی دیگری هم دارد و ظاهرا واقعیت چیز دیگری است.
مورد اول | جنجال و جنجال
انبوه مطالب و کامنتهایی که در ماجرای اخیر علیه تلویزیون تولید شده سر به فلک میکشد. حتی بعد از توضیح علیرضا حیدری گویا کسی نمیخواهد از موضع انتقادی خود کوتاه بیاید. چرا؟ چون سیاستهای رسمی و سلیقهای صدا و سیما، مردم را بدبین کرده. چون برآیند نگاه عموم توام با قهر و خشم نسبت به تلویزیون است. کاش مدیران تحولخواه فقط از همین یک مورد عبرت بگیرند و همه تلاش خود را برای ترمیم این رابطه خراب صرف کنند. در میان نوشتههای مختلف، محض نمونه مطلب ورزش مدیا را مرور میکنیم: «خیلی دوست داشتیم تصور کنیم این داستان یک سوءتفاهم است و ربطی به محتوای حرفهای حیدری ندارد اما افسوس که سابقه خراب صداوسیما اجازه نمیدهد. فقط در یک نمونه یاد گزارشگر فصل گذشته اصفهان میافتیم که اول بازی از جای خالی زنان تماشاگر حرف زد و در نیمه دوم جای خودش را به گزارشگر دیگری داد!».
مورد دوم | توضیح حیدری
روز گذشته علیرضا حیدری درباره حواشی پیش آمده به ایسنا گفت: «موضوع آنطور که در فضای مجازی مطرح شد نیست و کسی بنده را از برنامه بیرون نکرد. من خودم از مجریان و تهیهکننده برنامه درخواست کرده بودم که زودتر پخش زنده را ترک کنم چراکه دیر وقت بود و خسته بودم. اینکه کسی گفته باشد من دیگر در برنامه نباشم اینطور نبود و من خودم میخواستم برنامه را ترک کنم». مشابه این روایت را میثم محمدزاده یکی از مجریان «دهکده المپیک» در مصاحبه با طرفداری بیان کرده است: «اصلا نمیدانم چطور چنین چیزی مطرح شده است. پشت صحنه علیرضا حیدری خودش بارها گفت که میخواهد برود چون چند روز پیش مسابقه داشت، وزن کم کرده بود و ساعت خوابش بسیار مهم بود. او گفت من هر شب سر یک زمان مشخصی میخوابم و الان از آن زمان گذشته است. باید زودتر به خانه بروم تا این روتین بهم نریزد.» باز تاکید میکنیم چرا این دو روایت را کمتر کسی می پذیرد؟!
مورد سوم | امان از بیسلیقگی
از زمانی که حیدری درباره کیمیا و ناهید حرف زد تا وقتی نوبت به خداحافظی او رسید زمان نسبتا زیادی طی شد. در این فاصله صحنههایی از اختتامیه المپیک روی آنتن شبکه ورزش رفت و بعد از آن مجریان از مهمان خداحافظی کردند. اگر ویدئو را ببینید حیدری هنگام ترک آنتن شوکه
و معترض نمیشود؛ بلکه سوال میپرسد میکروفن را چه کند که توتونچی میگوید همکاران در پشت صحنه آن را از لباس جدا خواهند کرد. حسین توکلی اما متعجب شد و همین به شائبه اخراج حیدری دامن زد. کاش مجریان باتجربه شبکه ورزش در همان لحظه توضیح میدادند که حیدری خود تصمیم دارد که زودتر برود. کاش بعد از تشکر، ولهای، آیتمی چیزی پخش میشد و حیدری مستاصل نمیماند که با میکروفن چه کند! این بدیهیات ساده رعایت نشد و تلویزیون مورد هجمه قرار گرفت. مدیران و نیز سازندگان برنامه «دهکده المپیک» خوشحال نباشند که برنامه وایرال شده؛ بلکه فکر کنند چرا اینقدر ناسزا روانه آنها شد!
مورد چهارم | و اما حضور حیدری
مشخص نیست مهمانی خوب در حد و اندازه علیرضا حیدری چرا در شب اختتامیه به شبکه ورزش دعوت شد. او حرفهایی اصولی درباره بردها و شکستهای کشتیگیران زد و خاطراتی جذاب از دوران قهرمانی خود تعریف کرد. با این حال مجریان بارها او و مخاطبان را دعوت به تماشای صحنههای اختتامیه کردند و فرصت قوام یافتن حرفهای مهمان از دست رفت. خیلیها ندیدند اما حیدری از شبکه ورزش تشکر کرد و گفت در طول بازیهای المپیک مسابقات را از این قاب دیده و اشاره کرد که تلویزیون کار مهمی انجام داده. حتی با احتیاط و دلسوزانه از کیمیا علیزاده حرف زد و رسول مجیدی او را همراهی کرد و مجریان دستپاچه نشدند… . بر اساس آنچه گفته شد یکی از مصادیق تحول، توجه به بدیهیات برنامهسازی است که اگر رعایت شود جلوی هیاهوی بیهوده را میگیرد.