یادداشت

مهاجرت پزشکان؟ به سلامتی!

فریبرز ناطقی الهی

با احترام به تمامی حرفه‌ها و به خصوص دانشگاهیان که برای دریافت مدرک دکتری خود حداقل ۲۰ سال و در مراتب دانشگاهی حدود ۵۰ سال در سخت‌ترین شرایط مالی با حداقل امکانات درس خوانده یا درس داده و پژوهش کرده‌اند تا چرخ‌های کشور زنگ نزند، نمی‌دانم چرا لابی پزشکان این مقدار بی‌تابی می‌کند؟

این روزها صدای نگرانی از شیب افزایشی مهاجرت پزشکان شنیده می‌شود. محمد رئیس‌زاده، رئیس کل سازمان نظام پزشکی به ایسنا گفته که: «هر یک از پزشکان ایرانی که به هر کشوری مهاجرت نموده‌اند قطعا سرمایه‌های ارزشمند کشور هستند و باید این را مد نظر داشته باشیم که مهاجرت پدیده تلخ و ناگواری است که یک پزشک با تلخی تصمیم به مهاجرت می‌گیرد. مسئولین تولیت سلامت ببینند با جامعه‌ پزشکی چه رفتاری داشته‌اند که شیب مهاجرت رو به بالا می‌رود و این شیب نگران کننده به سمت متخصص و فوق تخصص سوق پیدا می‌کند.»

عرض کردم هر کس شب‌ها و روزها درس خوانده باشد آن‌هم با سختی دوران دانشگاهی، می‌داند احترام همه آنها اوجب واجبات (تازگی مُد شده است !) است ولی پزشکان به نظرم خود را لوس می‌کنند! نشد که با پول کشور درس بخوانی و قافله که تنگ شد مردم کشور را تهدید کنی. مگر بقیه تحصیل کرده‌های رشته‌های دیگر با صد برابر تراز بالاتر از اینان تهدید به ترک مملکت می‌کنند؟!

سوگند می‌خورم برای گرفتن یک دکتری درست حسابی نه آنهایی که امروزه در کشور همه در جلوی اسم‌شان دارند در رشته مهندسی باید چندین برابر پزشک متخصص زحمت کشید؟ مسائلی را حل کرد که وجود ندارند و …

تازه این خانم‌ها و آقایان که چندین برابر هم‌ردیفان خود در دانشگاه‌ها و مطب‌ها و بیمارستان‌ها حقوق و مزایا و غیره دریافت می‌کنند دیگر این بحث‌ها چیست؟ عرض کردم هم ردیفان! بعنوان یک استاد تمام در دوران بسیار جوانی خود عرض می‌کنم والله اگر نصف یک هم ردیف خود در رشته ریاضی، مهندسی یا فیزیک و … باشند چه از نظر ظرافت‌های درکی و چه از نظر تلاش‌های دوران تحصیل! حرفه‌ای را یاد گرفته‌اند همین ! حال این دسته از عزیزان چون با جان مردم کار دارند و از این رو اهمیت ویژه‌ای در کشور ما پیدا کرده‌اند و هر کاری و نرخی و … می‌خواهند می‌کنند و لابی قدرتمندی پشت آنها هر روز این بادکنک را الکی باد می‌کند. در دوران کرونا یک حرف درست از اینها بیرون نیامد. خانم و آقای فوق تخصص عفونی آنها که نشان از سواد خالی آنها و شهرت الکی آنها بود هر روز یک حرف کاملا مردود زدند ! فراموش که نکرده‌ایم !؟ اصلا کسی هم جرائت نمی‌کند بگوید بیشتر آنها «هر» را از «بر» تشخیص نمی‌دهند فقط کروات می‌زنند یا گل سینه! هستند محترمانی که مثل زحمت‌کشان دیگر رشته‌ها جامعه قابل تقدیرند و انسان‌های وارسته‌ای هستند. آنها خود می‌دانند بنده چه عرض می‌کنم.

البته شرایط اقتصادی سخت و هر روز سختر می‌شود و همه شاغلین در تمامی رشته‌ها تحت شرایط سخت قرار دارند ولیکن این نباید دلیلی برای پزشکان برای کوبیدن این پتک سلامت بر سر مردم باشد، خب بروید ! تسویه حساب کنید بروید و آنجا تزریقاتی بعد از سال‌ها دستیاری بشوید. یا به دنبال یک یا دو مریض بعد از گذرانیدن امتحان‌های زیاد با ذربین بگردید آن هم با مسئولیت‌ها و بیمه‌های سرسام آور! آخر ما که می‌دانیم و سال‌ها آنجا ها بوده‌ایم. بس است دکان‌داری و عشوه‌های کراواتی، احترام‌تان همیشه به جای خود، حق مسلم مهاجرت‌تان بجه ای خود (البته بعد از تسویه) اما … ! حال اگر رفتید خدا حافظ و نگهدارتان باشد به عنوان یک طبیب و یک ایرانی ولی بعد از شش ماه برنگردید و بگویید قرار شده است من ۶ ماه در ایران به هم وطنانم ! خدمت کنم و ۶ ماه بقیه را در مرکز پزشکی جان هاپکینز! ریاست آنجا را داشته باشم! این داستان‌ها را هم دیگر بلد شدیم.

درضمن ای کاش ذره‌ای از این غیرت جامعه پزشکی در حمایت از پزشکان را وزارت علوم داشت چون هنوز نمی‌داند که اگر استاد تاریخ خوب نداشته باشد، تاریخ کشورش محو خواهد شد. اگر استاد ادبیاتش استاد نباشد، ادبیات ۷۰۰۰ ساله‌اش نابود و اگر مهندسش خوب نباشد در یک ساختمان صدها نفر خواهند مرد و به همین ترتیب …

در خاتمه باید عرض کنم همه تحصیل کرده‌های راستین کشور و دانشگاهیان از دریافت‌های ناچیز خود شاکی‌اند آنقدر ناچیز که برای حفظ حرمت اساتید قابل بیان نیست. ولیکن تهدید نمی‌کنند. بله متاسفانه کشتی ترک خورده و دخل و خرج با هم نمی‌خواند حال یا با هم نجات پیدا می‌کنیم یا همه با هم غرق. حال عده‌ای از شما پزشکان مهاجرت کنید و به الیت غرق شده کشورتان بخندید! ضمن ارج نهادن به تمامی تحصیل کرده‌های ایران زمین و فراهم سازی شرایط مطلوب و مساوی برای تمامی آنها در کلیه رشته‌ها، از ننری بازی حمایت نمی‌کنم.

منبع : خبرآنلاین

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا