چندین سال از راه‌اندازی و برگزاری جشن حافظ توسط همکار مطبوعاتی‌مان زنده‌یاد علی معلم می‌گذرد. در طول این مدت اخبار آن را منتشر می‌کردم که وظیفه رسانه‌ای ایجاب می‌کرد اما هرگز درباره آن نه مطلب منفی نوشتم و نه مثبت، چه در زمان آن مرحوم و چه در این زمان که به ظاهر پسرش برگزار می‌کند.
خبری را در ایسنا به نقل از روابط عمومی بیست و دومین دوره جشن حافظ، خواندم و عنان از کف دادم. مجبور شدم برای اولین بار نقدی به این جشنواره سالانه داشته باشم. کاری به شایعاتی که درباره پشت پرده این جشن و زد و بندهایش شنیده‌ام ندارم اما اینکه فیلمی ضعیف به نام «آتابای» که بدبختانه آن را دیده‌ام در ۷ بخش مهم این جشنواره : تدوین، فیلمبرداری، موسیقی، فیلمنامه، کارگردانی، بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلم، نامزد شده واقعا جای تعجب دارد و اصلا نمی‌شود آن را با اسید سولفوریک نیز هضم کرد!
فیلمی که نه فیلمنامه درست و منسجمی دارد، نه کارگردانی حتی نیمه حرفه‌ای، نه تصویربرداری خاصی، نه تدوین هنرمندانه و از همه بدتر و اسفناک اینکه اصلا فیلم متوسطی هم نیست چگونه می‌تواند نامزد این همه جایزه شود؟! چه کسانی عضو هیات داوری بوده‌اند که توانسته‌اند خود را راضی کرده و در ۷ بخش مهم، این فیلم ضعیف را نامزد کنند؟!
خیلی دوست دارم روزی همه آنان را چهره به چهره ببینم و بپرسم چرا و به چه قیمتی؟ جشن حافظ نیز مانند بسیاری از جشنواره‌های ریز و درشتی که در مملکت ما برگزار می‌شوند دغدغه سینمای ایران و پیشرفت آن را نداشته و ندارد. اگر داشت تاثیر مثبت و خفیفی روی این سینمای بخت برگشته می‌گذاشت، آیا چنین بود و هست؟
متولیان این جشنواره از حساب خود خرج آن نکرده و نمی کنند بلکه چشم به کیسه دیگران داشته و دارند. همیشه نسبت به اهدای جایزه به برخی‌ها در این جشنواره مثلا خصوصی، واکنش‌های تند و منفی بین اهالی سینما و رسانه وجود داشت و مطمئنا این بار نیز وجود خواهد داشت. یکی از دلایل آن، نامزد کردن فیلم‌های ضعیف، بی‌مخاطب و غیرحرفه‌ای مانند «آتابای» در ۷ بخش این جشنواره است که به هیچ وجه، حتی بر اثر اتفاق نیز نمی‌توان آن را باور کرد چه رسد به اینکه داوران یا متولیان به این نتیجه رسیده باشند که چنان فیلمی، چنین شایستگی را داشته باشد! نمی‌شود کتمان کرد و منکر شد که سایه سنگین «آتابای» و نیکی کریمی بر جشن حافظ کاملا حاکم است.
متولیان جشنواره که مدام سعی دارند با تبلیغات و مخارج سنگین، این گونه القا کنند که رویداد آنان غیردولتی و بسیار تاثیرگذار است اما اصلا چنین نیست و دل خود را به این خیالات خوش نکنند.
