بادبان– در ابتدا هیچ‌کس به اخبار مخوفی که منتشر می‌شد، واکنشی نشان نمی‌داد چه آنکه قربانیان او دهقانانی فقیر و بی‌چیز بودند و باتوری، زنی ثروتمند، قدرتمند و باهوش بود. این قاتل سریالی یا خونآشام قرون وسطایی، هفتم آگوست سال ۱۵۶۰ میلادی در خانواده‌ای اشرافی با اعتقادات پروتستان به دنیا آمد که بر منطقه‌ای به نام ترانسیلوانیا در قلمرو پادشاهی آن روزگار مجارستان و رومانی امروزی حکمرانی می‌کرد. عموی او یعنی استِفِن باتوری، پادشاه لهستان و دوک اعظم لیتوانی بود.
🔥 ممکن است این مطلب نیز برای شما جالب باشد: اسرار کیمیاگری و کیمیاگران
به این ترتیب الیزابت باتوری در کاخ شخصیِ خودش که هدیه ازدواجش بود و روی تپه‌ای قرار دادشت، به آزادی زندگی می‌کرد. در سال ۱۵۷۵ و در سنین نوجوانی به عقد کُنت فرنچ نایدازدی در آمده بود. همسرش نیز اهل خاندانی نجیب‌زاده بود که در نبرد با امپراتوری عثمانی، فرماندهی ارتش مجارستان را بر عهده داشتند. این زوج صاحب پنج فرزند شدند.
در واقع پس از فوت شوهر در سال ۱۶۰۴ بود که شایعات درباره اعمال وحشتناک باتوری به تدریج شایع شد. شایعاتی که او را به ارتکاب شکنجه و جنایت متهم می‌کرد. گفته می‌شد که باتوری برای کسب لذت دست به اعمالی نظیر فرو بردن سوزن زیر ناخن، زخمی کردن، سوزاندن و حتی گاز گرفتن گوشت بدنِ قربانیان می‌زد. کتک زدن و گرسنگی دادن تا سرحد مرگ، رها کردن در هوای سرد تا مردن از سرما و پوشاندن بدن با عسل برای مورد هجوم حشرات قرار گرفتن نیز از سایر روش‌های او برای آزار دادن دیگران بودند. شایع بود که او اتاقی مخصوص خود برای شکنجه و عذاب دادن دیگران دارد و با جادوگران نشست و برخاست می‌کند.
این شایعات تنها زمانی برای مقامات اهمیت پیدا کردند که گفته شد او دختران خانواده‌های اشرافی را نیز قربانی مطامع شخصی خود می‌کند. گفته می‌شد که باتوری دختران اشرافی را برای شرکت در نوعی فعالیت‌های مکمل تحصیلی به قصر خود فرامی‌خواند. در نهایت کُنت گیورگی تورزو از طرف حکومت مأمور شد تا به بررسی شایعات بپردازد. او نیز به گردآوری گواهی ده‌ها شاهد پرداخت. او در پایان تحقیقات خود به این نتیجه رسید که باتوری دست‌کم در قتل ۸۰ دختر جوان نقش داشته است. این در حالی بود که ادعا می‌شد تعداد قربانیان او از سیصد نفر تجاوز می‌کند.
کُنت تورزو در ۲۹ دسامبر ۱۶۱۰ دستور بازداشت باتوری و ۴ خدمتکارش را صادر کرد. هم‌دستان او به ارتکاب جنایات اعتراف کردند و پس از محاکمه سه نفر از آنها اعدام شده و یک نفر دیگر به حبس ابد محکوم شد. اما باتوری هرگز در دادگاه حاضر نشد. ریشه‌های اشرافی او باعث شد که تورزو تنها به بازداشت خانگی او در قصر خودش اکتفا کند. باتوری سال‌های پایانی عمرش را در قصری محصور گذراند که تنها برای دریافت غذا منافذی در دیوارهای آن تعبیه شده بود. در ۲۱ آگوست ۱۶۱۴ جنازه باتوری که ۵۴ ساله شده بود، در اتاقش یافت شد.
اگر تمام شایعاتی که درباره باتوری گفته شده است، صحت داشته باشد، باید او را سزاوار لقب نامدارترین قاتل سریالیِ تاریخ دانست. این لقبی است که در کتاب رکوردهای گینس، مقابل نام او به ثبت رسیده است. از آنجا که بخشی از شایعات درباره او حکایت از این دارد که وی برای جوان ماندن، خونِ قربانیان خود را می‌نوشیده است، او را یک خونآشام نیز دانسته‌اند و گاهی از او با نام کُنتس دراکولا نیز نام بوده می‌شود.
البته برخی مورخان روایت دیگری نیز از زندگی باتوری ارائه کرده‌اند. آنها معتقدند که او گناهی نداشته و این اتهامات از سوی رقبای او که به دنبال کسب ثروت و املاک او بودند، علیه او مطرح شده است. داستانی که امروز درباره استحمام او در خون قربانیانش به منظور جوان ماندن مطرح است، در واقع یک قرن پس از مرگ او رواج یافته است. مطالعات تاریخی نیز نشان می‌دهد که رقابت‌های خانوادگی نیز در دامن زدن به بدنامی باتوری بی‌تاثیر نبوده است.
در نهایت اموال او به دست دامادهایش افتاد و پادشاه مجارستان نیز که بدهی هنگفتی به او داشت، خود را از پرداخت این بدهی معاف کرد. گفته می‌شود شهادت‌هایی که تورزو نیز علیه باتوری جمع‌آوری کرده بود، عمدتا از شاهدان دست اول نبوده و اعترافات خدمتکاران او نیز تحت شکنجه به دست آمده بودند.
منبع: History Revealed
